NC
"สัมผัสครั้งที่สิบห้า"
#ฟิคสัมผัส
[taohun]
ไม่ฝัน ก็เหมือนฝัน
การถูกสารภาพรัก…มันทำให้ใจแทบหยุดเต้นได้ขนาดนี้เลยเหรอ
ความเจ็บปวด ความท้อแท้ ความเหน็ดเหนื่อย
ที่เผชิญมาทั้งหมด…มันถูกลบล้างด้วยคำสารภาพจากชายคนนี้อย่างงั้น เหรอ
มันเป็นความจริงใช่ไหม
“ทำไมทำหน้าเจ็บปวดแบบนั้น”
จื่อเทาถามคนบนร่าง
“กลัวว่านี่เป็นความฝัน”
“บางทีความฝันก็ไม่สุขเท่าความจริง ตอนนี้แค่นายกอดฉันไว้แน่นๆ ก็พอ”
สาบเสื้อที่ปิดบังร่างกาย ถูกถอดออกทีละชิ้น มือหนาชำแหละร่างของเซฮุนไปทีละส่วน เขาไล่ตั้งแต่โคนขา ไปจนถึงต้นคอขาว
ฝามือบีบเค้นจนคนที่นั่งค้อมร่างของเขาบิดเร้าไปมาอย่างทรมาน
อ๊ะ
คมเขี้ยวฝังลงที่ปลายคาง
“นายมีขี้แมลงวันตรงนี้”
“มันดีหรือไม่ดีครับ”
“แค่จุดเล็ก ๆ ที่ดึงดูดฉัน เท่านั้นเอง”
จื่อเทาแทะโลมอยู่บริเวณต้นคอไม่ยอมห่าง ไอร้อนจากลมหายใจพ่นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตามอุณหภูมิร่างกายที่สูงขึ้นจนแทบจะหลอมสองร่างเข้าด้วยกัน
“นายช่วยวางทับมันลงมาได้ไหม”
สิ่งที่ว่าคือแท่งเนื้อร้อน ที่พร้อมจะแทรกเข้าไป
“ท่านี้มัน…”
“ไม่เป็นไร ฉันจะไม่ขยับจนกว่านายจะพร้อม”
“อะ อื้ม…”
เซฮุนยกตัวขึ้นและวางตัวลงบนสิ่ง ๆ
นั้น
“อึก อะ มัน ใหญ่”
แม้จะทำท่าลำบากใจ แต่ในที่สุด เขาทั้งสองก็เชื่อมกันได้สำเร็จ
เหงื่อกายไหลท่วมทุกส่วน แม้อากาศจะเย็น แต่ภายในห้องกลับร้อนเหมือนมีไฟลุกไปทั่วทั้งเตียง
“ลึก อะ อ๊ะ”
“ถ้าเจ็บ…”
“มะ ไม่เป็นไร ผมรู้ว่าคุณรู้สึกดีที่อยู่ในตัวผม”
เซฮุนอ่านความรู้สึกของจื่อเทา
“ยิ่งลึกมากเท่าไหร่
ผมจะยิ่งเรียนรู้คุณได้มากขึ้นเท่านั้น”
“งั้นนายก็รู้สิว่าฉันคิดอะไรตอนนี้”
จื่อเทายกยิ้ม เมื่อเขาท้าร่างที่บิดเร้าอยู่ด้านบน
ก่อนที่แท่งร้อนจะถูกบีบรัดจากภายใน
จนเจ้าตัวรู้สึกได้
“อืม…ซะ เซฮุน แบบนั้น”
“คุณต้องการแบบนี้ใช่ไหม”
เซฮุนทาบริมฝีปากลงไปบนปากหยักสวย
ก่อนจะกลืนกินมันอย่างอ้อยอิง
อื้ม
เขาถูกเซฮุนจับจุด และขยี้จนสติแหลกละเอียด โดยการขยับสะโพกของตัวเองช้า ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นขยับขึ้นลงให้ส่วนนั้นเสียดสีกันจนไม่อาจหยุดการกระทำนี้ได้
“อ๊ะ อะ… อ่า”
“พะ พอ พอก่อน”
จื่อเทาร้องห้ามเมื่อความต้องการของตัวเองมาถึงขีดสุด
เขาผลักเซฮุนให้นอนราบไปบยเตียง ก่อนจะแทรกกายเข้าไปอีกครั้ง
!?
อ๊า
“จะ จื่อเทา”
ชายหนุ่มกระแทกกายลงไปไม่หยั้ง จนร่างที่รองรับชาหนึบไปทั่วช่วงล่าง แต่ถึงจะเจ็บอย่างไร ก็ยอมรับสัมผัสทั้งหมดนี้ไว้โดยไม่ร้องห้ามออกมาซักครั้ง
“อีก…จื่อเทา อีก”
เรียวขาของเซฮุนถูกจับอ้าออกกว้าง
พอที่จะทำให้เจ้าตัวเจ็บน้อยลง และจื่อเทาก็ออกแรงเสือกกายเข้าไปแรง
ๆ อีกหลายต่อหลายครั้ง
แม้คนด้านบนจะบอกว่าขอโทษ แต่คนด้านล่างก็พร้อมที่จะบอกว่าไม่เป็นไร
ทั้งสองประคองรักกันอยู่แบบนั้น จนสติของเซฮุนเป็นฝ่ายหมดลงก่อน
เสียงหอบหนักยังคงรินรดกันไม่ขาดสาย
“รู้แล้วใช่ไหม ว่าฉันรักนายมากแค่ไหน”
“ผะ..ผม สัมผัสไม่ได้ นอกจากความสุขจากคุณ”
“นั่นแหละรัก…ที่ฉันรู้สึก ก็มีแค่นั้นจริง ๆ”
“ขอบคุณนะ”
“นอนเถอะ…พรุ่งยังมีเรื่องที่เราต้องวิ่งด้วยกันอีกเยอะ”
“ครับ”
จื่อเทาดึงผ้าขึ้นมาห่มทับร่างที่หลับไปพร้อมความสุขก่อนจะล้วงมือเข้าไปใต้ผ้าห่มและลงมือทำความสะอาดร่างกายให้อย่างดี
…นายจะได้สบายตัวมากขึ้น
--------------------------------------------------------------------- can you touch me
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น